W ubiegłym roku do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym odnośnie wykładni rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 609/2013[1] (dalej „Rozporządzenie”). Osią sporu w sprawie o sygnaturze C-418/21 było (zdaniem powoda) nieuprawnione wprowadzanie do obrotu i reklama dwóch rodzajów produktów jako żywności specjalnego przeznaczenia medycznego (FSMP). […]
Ustawa o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych („ustawa jhars”) była kilkukrotnie nowelizowana w 2022 r., w tym w zakresie jakości handlowej wyrobów winiarskich, rejestru rzeczoznawców i kompetencji inspekcji co do artykułów pochodzących z produkcji ekologicznej. Biorąc pod uwagę wpływ nowych przepisów na rynek, kluczową nowelizację ustawy opublikowano w dzienniku urzędowym z dnia […]
18 listopada weszło w życie Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 3 listopada 2022 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie grzybów dopuszczonych do obrotu lub produkcji przetworów grzybowych, środków spożywczych zawierających grzyby oraz uprawnień klasyfikatora grzybów i grzyboznawcy. W znowelizowanym rozporządzeniu zmianie uległ między innymi Załącznik numer 1 stanowiący wykaz grzybów dopuszczonych do obrotu lub produkcji przetworów grzybowych oraz środków spożywczych zawierających grzyby (dalej jako „Wykaz”).
Nanotechnologia jest jedną z najbardziej ekscytujących i dynamicznie rozwijających się dziedzin nauki, która w najbliższej dekadzie będzie miała wpływ na nasze życie. Nanomateriały występują naturalnie w środowisku ale mogą być także rezultatem celowych procesów technologicznych. Definicja prawna nanomateriałów ewoluuje wraz z postępem wiedzy, technologii i metod badawczych. Na początku czerwca Komisja Europejska przedstawiła nowe Zalecenie dotyczące definicji nanomateriału (2022/C 229/01).
Nowe koncepcje wykorzystania grzybów w żywności zasadniczo różnią się od zastosowań znanych z tradycji kulinarnych. Grzyby jako alternatywne źródło białka i substancji bioaktywnych o działaniu odżywczym lub innym fizjologicznym to przykładowe kierunki obecnie prowadzonych prac badawczych i wdrożeniowych.
Unijne prawo żywnościowe kładzie duży nacisk na bezpieczeństwo artykułów rolno–spożywczych wprowadzanych na rynek. W tym celu w przepisach określono najwyższe dopuszczalne poziomy dla substancji zanieczyszczających, które stanowią istotne ryzyko.
Najwyższe dopuszczalne poziomy zanieczyszczeń, w prawie UE, są określane na możliwie najniższym poziomie, akceptowalnym toksykologicznie, który jest rozsądnie osiągalny przy zastosowaniu dobrych praktyk (w sektorze rybołówstwa, produkcji pierwotnej i przetwórstwie żywności) z uwzględnieniem ryzyka związanego z konsumpcją żywności (udział w diecie).
Projektanci żywności od wielu lat niezmiennie prognozują, że produkcja żywności w technologii druku 3D może zrewolucjonizować nasze wyobrażenie na temat żywienia w przeciągu najbliższych 10-15 lat. Data przełomu oddala się, ale jest wiele sygnałów zwiastujących zmiany, jak choćby rozwój w obszarze personalizacji żywienia.
Kryzys w Ukrainie wpłynął negatywnie na dostępność wielu surowców wykorzystywanych w rolnictwie i produkcji żywności w Unii Europejskiej. W szczególności dotyczy to oleju słonecznikowego i rzepakowego, pszenicy, kukurydzy, jęczmienia, mięsa drobiowego oraz nawozów i materiałów opakowaniowych. Chociaż bezpieczeństwo żywnościowe Unii Europejskiej nie jest obecnie bezpośrednio zagrożone to trwająca wojna piętrzy wyzwania. Dlatego sektor rolno-spożywczy słusznie wezwał do wprowadzenia tymczasowych odstępstw w stosowaniu przepisów dotyczących etykietowania żywności wprowadzanej na rynek unijny.
Borderline products, czyli tzw. produkty z pogranicza, to szczególna grupa towarów (niezdefiniowanych w przepisach), które jednocześnie mogą spełniać kryteria kilku rodzajów produktów. Może chodzić tutaj w szczególności o produkty lecznicze i suplementy diety, ale również produkty kosmetyczne lub żywność dla szczególnych grup konsumentów. Między innymi ze względu na specyfikę tej grupy, kwalifikacja żywności na gruncie unijnego prawa żywnościowego jest przedmiotem wielu orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).
Etykietowanie środków spożywczych wymaga uwagi i skrupulatności oraz dobrej znajomości aktualnych przepisów i wytycznych. Nieprawidłowe oznakowanie choćby jednego składnika może zagrozić całemu produktowi i sprowokować działania represyjne ze strony organów urzędowej kontroli. Zgodnie z polskim prawem, konsekwencje mogą być różne – włącznie z karami finansowymi sięgającymi 10% rocznego przychodu firmy i nakazem niezwłocznego wycofania produktu z obrotu.
Orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: „TSUE”) w sprawie C-881/19 pokazuje, że jakość dokumentacji wykorzystywanej w procesie tworzenia etykiet ma niebagatelne znaczenie dla zgodności informacji na temat żywności z przepisami.