Planowanie pustych godzin do odpracowania to skuteczny sposób, aby uniknąć redukcji etatów w kryzysie oraz konieczności późniejszego rekrutowania pracowników na te same stanowiska.

Konto czasu pracy – inaczej bank godzin, bank czasu pracy (niem. Arbeitszeitkonto) – to instrument wykształcony w praktyce kadrowej jako odpowiedź na potrzeby branżowe związane z okresowymi spadkami zapotrzebowania na pracowników. Stosuje się je w wielu krajach Europy. Jak dotąd ta instytucja nie została uregulowana w przepisach prawa polskiego, mimo że nasi przedsiębiorcy i organizacje zrzeszające pracodawców opowiadają się za jej wdrożeniem od wielu lat. Pomimo braku wyraźnej regulacji ustawowej, stosowanie kont czasu pracy jest w Polsce, przy spełnieniu pewnych warunków, dopuszczalne. Potwierdza to orzecznictwo Sądu Najwyższego.

Raz mniej, raz więcej

Konta czasu pracy są powszechnie stosowane m.in. w Niemczech, gdzie występują w rozmaitych wariantach. Jeden z nich zakłada występowanie tzw. pustych godzin z odroczonym obowiązkiem ich odpracowania. Decydując się na wprowadzenie takiego rozwiązania, strony uzgadniają, że w okresie zmniejszonego zapotrzebowania na pracę pracownikowi zostanie zmniejszony wymiar czasu pracy albo że zostanie on całkowicie zwolniony z obowiązku świadczenia pracy na rzecz pracodawcy, zachowując jednocześnie prawo do dotychczasowego wynagrodzenia.

Cały artykuł Aleksandry Jarząbek, Associate z Praktyki Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na temat banku czasu pracy, jednego z możliwych do zastosowania przy okresowych spadkach zapotrzebowania na pracowników instrumentów polityki kadrowej jest dostępny w elektronicznym wydaniu Rzeczpospolitej.