Po prawie trzech latach pandemii, mimo że w Polsce formalnie wciąż obowiązuje stan zagrożenia epidemicznego, wiele firm wróciło już do pracy stacjonarnej, a inne planują polecić pracownikom powrót do biur w niedalekiej przyszłości. Prowadzi to do ożywionej debaty, w której zdaje się, że pracodawcy i pracownicy stoją na przeciwległych biegunach.

Część pracodawców wciąż jest zwolennikami tradycyjnie rozumianej kontroli kierownictwa nad organizacją pracy pracowników m.in. z obawy, że podczas pracy zdalnej zatrudnieni poświęcają czas i energię na sprawy prywatne, kosztem zaniedbywania obowiązków służbowych.

Z drugiej strony, wymuszona pandemią reorganizacja pracy zmieniła perspektywę wielu pracowników, którym uświadomiła, że biuro może być wszędzie tam, gdzie jest ich laptop i dobre łącze internetowe. Opór części pracowników wobec powrotu do pracy stacjonarnej jest na tyle powszechny, że ich strach przed powrotem do biura otrzymał nawet własną nazwę – FORTO – od skrótu angielskiego zwrotu fear of returning to the office. Ale czy rzeczywiście jest czego się bać, bo praca zdalna jest tak korzystna dla dobrostanu pracowników?

Pracowniczy wellbeing

Dobrostan (tzw. wellbeing) to pojęcie wielowymiarowe, wciąż budzące skojarzenia raczej z  psychologią lub filozofią niż prawami pracowniczymi. Jednak dobre samopoczucie i inne czynniki kształtujące dobrostan pracownika mają bezpośredni wpływ na jego produktywność i indywidualne zaangażowanie w wykonywanie obowiązków, co przekłada się również na wyniki biznesowe całej organizacji.

W kontekście pracowniczym na dobrostan składają się m.in. takie elementy jak poczucie przynależności pracownika do organizacji, zaufanie do liderów, motywacja, produktywność czy równowaga między życiem zawodowym i prywatnym. Mimo że kwestia dobrostanu w zatrudnieniu koncentruje się na aspektach społecznych i relacyjnych, nie można pominąć również podstawowego czynnika, jakim jest zdrowie pracowników – zarówno fizyczne, jak i psychiczne.

W ujęciu prawnym dbanie o dobrostan pracowników wpisuje się w koncepcję społecznej odpowiedzialność biznesu (ang. Corporate Social Responsibility – CSR), a także dążenia do zrównoważonego rozwoju i realizacji strategii ESG (ang. Environmental, Social and Governance). Dla tych kierunków kluczowe jest, by przedsiębiorstwa, prowadząc działalność, uwzględniały interesy społeczne, a także wartość inicjatyw promujących dialog, takich jak włączanie pracowników w podejmowanie decyzji istotnych z punktu widzenia organizacji.

(...)

 

---

Cały artykuł autorstwa Zuzanny Gaczyńskiej, Associate z Praktyki Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych jest dostępny na stronie dziennika Rzeczpospolita.