Odprawa emerytalna: prymat związku funkcjonalnego nad czasowym

Zgodnie z art. 921 kodeksu pracy pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę, przysługuje odprawa pieniężna w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa.

Odprawa emerytalna (rentowa) ma charakter świadczenia socjalnego, a jej celem jest ułatwienie pracownikowi przystosowania się do nowej rzeczywistości po zakończeniu aktywności zawodowej. Jest ona gwarantowana ustawowo, co oznacza, że każdemu pracownikowi spełniającemu przesłanki do jej wypłaty przysługuje roszczenie w stosunku do pracodawcy o jej zapłatę. Prawo do odprawy, jak i jej wysokość, są przy tym niezależne od stażu pracy uprawnionego.

Przesłanki do spełnienia

Prawo do odprawy zostało uzależnione od następujących przesłanek, które powinny zostać spełnione łącznie:

• pracownik powinien spełniać warunki uprawniające do renty lub emerytury 

W przypadku emerytury konieczne będzie zatem przede wszystkim osiągnięcie przez pracownika wieku emerytalnego oraz posiadanie odpowiedniego okresu ubezpieczenia. Prawo do renty przysługuje z kolei pracownikowi, który utracił zdolność do pracy w ściśle określonym ustawowo okresie i posiada wymagany okres składkowy i nieskładkowy.

• stosunek pracy z dotychczasowym pracodawcą powinien ulec zakończeniu,
• pracownik powinien przejść na emeryturę lub rentę,
• pomiędzy ustaniem zatrudnienia a przejściem przez pracownika na emeryturę lub rentę musi występować odpowiedni związek.

(...) 

Cały artykuł Aleksandry Michalskiej, Associate z Praktyki Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych jest dostepny na stronie dziennika Rzeczpospolita.