Podstawowym trybem składania zgłoszeń, do których przyjmowania będzie zobowiązywać ustawa o ochronie sygnalistów, będzie ich składanie w warunkach gwarantujących ochronę poufności tożsamości sygnalisty. W przypadku zgłoszeń anonimowych – a zatem niezawierających danych osobowych sygnalisty – podmioty zobowiązane do ich przyjmowania mogą zdecydować, czy będą nadawać im bieg. Projektując wewnętrzny system whistleblowing należy zatem odpowiedzieć na pytanie, czy w interesie organizacji leży tworzenie systemu whistleblowing wychodzącego poza ustawowe minimum.
Ochrona poufności tożsamości
Warto przypomnieć, czym tak właściwie jest obligatoryjna na gruncie ustawy o ochronie sygnalistów ochrona poufności tożsamości sygnalistów.
Podmioty zobowiązane do wdrożenia systemu whistleblowing (jak również te, które wdrożą ten system dobrowolnie) będą zobowiązane zapewnić ochronę poufności tożsamości sygnalisty, a także osoby, której dotyczy zgłoszenie oraz osoby trzeciej wskazanej w zgłoszeniu. Ochrona poufności dotyczy nie tylko informacji na temat podstawowych danych tych osób, ale także wszelkich informacji, na podstawie których można bezpośrednio lub pośrednio zidentyfikować ich tożsamość.
Cały artykuł Sylwestra Silskiego, Associate z Praktyki Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, jest dostępny na stronie Rzeczpospolitej.
