Podatniczka wniosła opłatę do urzędu cywilnego w celu wydania odpisu zupełnego aktu stanu cywilnego. Przez pomyłkę uiściła kwotę dwukrotnie wyższą od wymaganej. Czy powinna złożyć wniosek o zwrot opłaty skarbowej czy o stwierdzenie nadpłaty?

Zgodnie z ustawą o opłacie skarbowej jej zwrot następuje wtedy, gdy pomimo zapłacenia opłaty nie dokonano czynności urzędowej lub nie wydano zaświadczenia lub zezwolenia (pozwolenia, koncesji), o którego wydanie wnioskowano, niezależnie od przyczyny, która spowodowała niewydanie zaświadczenia lub zezwolenia (pozwolenia, koncesji). Szczegóły dokonania zwrotu opłaty skarbowej uregulowane są w rozporządzeniu ministra finansów w sprawie zapłaty opłaty skarbowej z 28 września 2007 r. (Dz.U. nr 187, poz. 1330 z późn. zm.). Zgodnie z rozporządzeniem zwrot opłaty skarbowej następuje w gotówce lub na rachunek bankowy wnioskodawcy po uprzednim wydaniu decyzji określającej wysokość zwrotu.

W przypadku uiszczenia opłaty skarbowej w wysokości wyższej niż wynikająca z ustawy należy złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty. Instytucja stwierdzenia nadpłaty została uregulowana w ustawie z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa. Zgodnie z treścią art. 75 par. 2 pkt 1 lit. c) Ordynacji podatkowej stwierdzenie nadpłaty dotyczy sytuacji, gdy opłata została uiszczona przez zobowiązanego nienależnie lub w wysokości większej niż należna. Osoba, która uiściła opłatę skarbową, może w takiej sytuacji złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty. Ze względu na to, iż postępowanie w sprawie stwierdzenia nadpłaty nie może być wszczęte z urzędu, brak wniosku podatnika uniemożliwia prowadzenie postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty. Należy zauważyć, iż wniesienie wniosku o stwierdzenie nadpłaty wszczyna postępowanie podatkowe, które z reguły prowadzi do wydania decyzji o stwierdzeniu nadpłaty albo też odmowie jej stwierdzenia.

Podstawa prawna
Ustawa z 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. nr 225, poz. 1635 z późn. zm.).

Pełna wersja wiadomości prawno-gospodarczych – czytaj na gazeta prawna.pl 

Źródło:Dziennik Gazeta Prawna, 3 stycznia 2011