Po wyjątkowo długim procesie legislacyjnym ustawa o krajowym systemie cyberbezpieczeństwo wreszcie została uchwalona. Jej wdrożenie stawia przed jednostkami samorządu terytorialnego wiele wyzwań organizacyjnych i regulacyjnych. Część z nich zostanie zasygnalizowana w tym materiale.

Stale rosnący wpływ technologii teleinformatycznych na rozwój społeczno-gospodarczy oraz wzrost ich wykorzystania sprawia, że oferowane produkty i usługi są obecnie coraz silniej zależne od zapewnienia cyberbezpieczeństwa. 0 skali zagrożeń, jakie wiążą się z rozwojem internetu, świadczą statystyki publikowane przez zespoły CERT (zespoły reagowania na incydenty komputerowe). W 2016 roku CERT Polska działający w NASK - Państwowym Instytucie Badawczym obsłużył 1926 incydentów, tj. o 32% więcej niż w 2015 roku. Do najczęściej zgłaszanych należą następujące kategorie incydentów: oszustwa komputerowe (55,5%), obraźliwe i nielegalne treści (12,31%), złośliwe oprogramowanie (10,96%), próby włamań (5,66%), gromadzenie informacji (3,37%), włamania (2,8%), dostępność zasobów (2,34%), atak na bezpieczeństwo informacji (2,34%), inne (4,72%). 6 lipca 2016 r. przyjęto dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1148 w sprawie środków na rzecz wysokiego wspólnego poziomu bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych na terytorium Unii. Zawarte w jej treści regulacje wdraża do polskiego porządku prawnego uchwalona 5 lipca 2018 r. ustawa o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa (dalej: ustawa).

Cała treść artykuł dostępna jest w załączonym pliku PDF.

Źródło: Gazeta Samorządu i Administracji, 1.09.2018

Pobierz pełną treść