Obecnie w Polsce obowiązują równolegle dwie regulacje odnoszące się bezpośrednio do produktów kosmetycznych. Pierwszą z nich jest ustawa o kosmetykach z 30 marca 2001 r., zaś drugą rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 1223/2009 z 30 listopada 2009 r. dotyczące produktów kosmetycznych, które znajduje zastosowanie od lipca 2013 r. Ponieważ istnieją rozbieżności pomiędzy regulacjami zawartymi w przywołanych przepisach, polski ustawodawca pracuje nad nową ustawą, która miałaby te niespójności wyeliminować. Niestety do dzisiaj pojawiły się jedynie bardzo lakoniczne założenia do planowanych zmian.
Powyższa sytuacja sprawia, że wśród producentów kosmetyków pojawia się potrzeba uporządkowania wiedzy na temat obowiązujących przepisów, a co za tym idzie - zniwelowania ewentualnych ryzyk związanych z odpowiedzialnością za działania niezgodne z prawem. Odpowiadając na tę potrzebę, niniejszy artykuł zostanie poświęcony wyjaśnieniu kwestii zakresu obowiązków informacyjnych nałożonych na producentów kosmetyków. W szczególności zostanie wskazane, jakie informacje przedsiębiorca obligatoryjnie musi przekazać konsumentowi, które informacje nie muszą być podane, a także zostanie omówione jakich informacji może żądać od przedsiębiorcy konsument i jak obowiązek w tym zakresie powinien być realizowany przez przedsiębiorcę.
Temat obowiązków informacyjnych jest związany głównie ze wspomnianym wyżej rozporządzeniem unijnym. Mimo że rozporządzenie
stosowane jest już od trzech lat i wydawać by się mogło, że przedsiębiorcyzdążyli dostosować się do jego wymogów, obserwuje się, że nadal unijne regulacje nie są do końca zrozumiałe. Warto więc przypomnieć najważniejsze rozwiązania nim wprowadzone.
Pełna treść artykułu jest dostępna w załączonym PDF.
Źródło: Chemia i Biznes. Rynek kosmetyczny i chemii gospodarczej, 4/2016
