Środki ochrony zależą m.in. od charakteru pracy i rodzaju branży, w której działa firma. W wielu przypadkach trzeba dokonać ponownej oceny ryzyka zawodowego. Warto też wdrożyć zalecenia PIP i CIOP.

Aby lepiej zrozumieć zakres obowiązków spoczywających na pracodawcy w kontekście zorganizowania powrotu pracowników z pracy zdalnej, pod uwagę należy wziąć przede wszystkim zasady odpowiedzialności pracodawcy za bezpieczne i higieniczne warunki pracy w kontekście epidemii. Obowiązek pracodawcy w tym zakresie polega na podejmowaniu starannych działań – odpowiednich, aby zminimalizować ryzyko zarażenia COVID-19 w zakładzie pracy. Nie oznacza on natomiast obowiązku doprowadzenia do sytuacji, w której zarażenie w ogóle nie nastąpi – a więc nie jest to obowiązek rezultatu. Szerzej pisaliśmy o tym w artykule „Pracodawca nie zawsze poniesie odpowiedzialność, jeśli pracownik zarazi się koronawirusem w zakładzie” (dodatek Kadry i Płace z 21 maja 2020 r., DGP nr 98).

Zatem ramy dla działań pracodawcy nadal wyznacza przede wszystkim ogólna norma art. 207 k.p., nakazująca zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć techniki i nauki. Uszczegółowienie obowiązków zawiera rozporządzenie Rady Ministrów z 16 maja 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz.U. z 2020 r. poz. 878). Jego przepisy wprowadzają zespół środków obowiązkowych w kontekście organizacji powrotu pracowników do zakładu z pracy zdalnej lub postoju. Są to: