Ujawnienie publiczne a ochrona sygnalistów. Na co trzeba się przygotować

W pierwszym z cyklu artykułów o obowiązkach związanych z  ochroną sygnalistów omawialiśmy relacje pomiędzy wewnętrznymi i zewnętrznymi kanałami zgłaszania naruszeń. Poza tymi dwoma kanałami projekt ustawy o ochronie sygnalistów wprowadza też trzeci mechanizm – ujawnienie publiczne, czyli podanie informacji o naruszeniu do wiadomości publicznej. Jest to najdalej idąca spośród dróg dostępnych sygnalistom. Dlatego ustawa określi, w jakich sytuacjach ci, którzy z niej skorzystają, podlegają ochronie i pod jakimi warunkami. Konsekwencje ujawnienia publicznego mogą być bowiem bardzo poważne – zarówno dla sygnalisty, jak i dla organizacji i osób, których dotyczy informacja o naruszeniu.

Sposób bez znaczenia

Zgodnie z projektowaną definicją ustawową, wzorowaną na definicji zawartej w Dyrektywie 2019/1937, ujawnienie publiczne polega na przekazaniu informacji o naruszeniu prawa do wiadomości publicznej. Obejmuje zarówno bezpośrednie, jak i pośrednie formy działania sygnalisty. Może polegać na opublikowaniu takiej informacji przez sygnalistę w mediach społecznościowych, platformach lub komunikatorach internetowych albo na jej przekazaniu posłom, radnym, związkom zawodowym czy organizacjom społecznym. Nie jest to wyczerpujący katalog – do ujawnienia publicznego może dojść właściwie w dowolny sposób. W praktyce z mechanizmu tego będą korzystały osoby, których zgłoszenie – dokonane za pośrednictwem innych kanałów – nie spotkało się z odpowiednią reakcją organizacji albo właściwych organów.

(...)

Cały artykuł Anny Hlebickiej-Józefowicz, Szefa Praktyki Doradztwa Regulacyjnego, Legislacji i Compliance oraz Gniewomira Wycichowskiego-Kuchty, Associate dostępny w serwisie Rzeczpospolitej.