Jednym z zagadnień wywołujących kontrowersje w sferze zamówień publicznych jest zatrzymanie wadium wykonawcy, który nie uzupełni dokumentów, do czego został wezwany przez zamawiającego. W tej sprawie wypowiedział się niedawno także Sąd Najwyższy (sygn. akt III CZP 27/17). Wprawdzie uchwała ta dotyczyła stanu prawnego sprzed ubiegłorocznej dużej nowelizacji przepisów Prawa zamówień publicznych, stanowi jednak istotny element w dyskusji nad tym zagadnieniem.

Wykonawcy (ubiegający się o zamówienia publiczne) wnoszą wadium w celu zabezpieczenia prawidłowego przebiegu postępowania mającego wyłonić przyszłego kontrahenta instytucji zamawiającej. Chodzi głównie o to, aby zamawiający mógł w pewien sposób dyscyplinować wykonawców i wymagać od nich współdziałania w okresie związania ofertą (czyli od chwili złożenia oferty do wyboru tej najkorzystniejszej). Podstawą prawną zatrzymania wadium wykonawcy, który nie współpracuje z zamawiającym i nie uzupełnia dokumentów w odpowiedzi na wezwanie, jest art. 46 ust. 4a ustawy z 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (dalej: Pzp). Mimo że przepis ten został wprowadzony do polskiego porządku prawnego ustawą z 4 września 2008 r. o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych i innych ustaw, to był on już dwukrotnie modyfikowany – w 2014 oraz 2016 roku. Przywołana uchwała Sądu Najwyższego dotyczyła brzmienia art. 46 ust. 4a Pzp sprzed obydwu nowelizacji. I choć odnosi się ona do nieobowiązującego już stanu prawnego, stanowi cenną wskazówkę dla zamawiających odnośnie do tego, jak postępować z wadium wykonawcy, który nie uzupełnia żądanych dokumentów.

Pełna treść artykułu jest dostępna w załączonym PDF. 

Źródło: Gazeta Samorządu i Administracji, 9/2017

Pobierz pełną treść