Parlament Europejski i Rada przyjęli tzw. dyrektywę Seveso III. Regulacje skierowane są do stosujących groźne chemikalia przedsiębiorstw, np. zakładów petrochemicznych, farmaceutycznych czy produkujących nawozy sztuczne.
Przyjęta 4 lipca br. Dyrektywa 2012/18/UE w sprawie kontroli zagrożeń poważnymi awariami związanymi z substancjami niebezpiecznymi1, zwana także dyrektywą Seveso III zmienia, a następnie zastąpi Dyrektywę Rady 96/82/WE z 9 grudnia 1996 r., czyli tzw. dyrektywę Seveso II. Podstawowy cel przyjęcia dyrektywy Seveso III określono w pkt. 3 preambuły tego aktu prawnego. Z jednej strony stanowi on potwierdzenie, iż dotychczasowa regulacja, w ocenie prawodawcy unijnego, spełnia swoją funkcję w zakresie utrzymania na stałym poziomie ilości awarii przemysłowych, z drugiej jednak wskazuje się na potrzebę redukcji ilości tych awarii. Jednym z kluczowych powodów przyjęcia nowej regulacji jest konieczność uwzględnienia zmian dotyczących klasyfikowania substancji i mieszanin chemicznych. W konsekwencji modyfikacjom ulega m.in. wykaz substancji, których magazynowanie na terenie przedsiębiorstwa powoduje uznanie go za zakład o zwiększonym bądź dużym ryzyku wystąpienia awarii przemysłowej, wprowadza się możliwość wyłączenia niektórych substancji spod obowiązywania dyrektywy, co uszczegółowia przepisy związane z publicznym dostępem do informacji o poziomie bezpieczeństwa w zakładach oraz rozszerza wymogi dotyczące kontroli zakładów podlegających pod regulację.
Wykaz substancji
Jedną z przyczyn uchwalenia dyrektywy Seveso III było przyjęcie Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin2. Wdrożyło ono na terenie Unii Europejskiej Globalny Zharmonizowany System Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów, który zmodyfikował sposób kwalifikacji substancji chemicznych i ich mieszanin. Niezbędna stała się zatem gruntowna aktualizacja wykazu substancji, których magazynowanie decyduje o kwalifikacji danego zakładu jako miejsca o zwiększonym bądź dużym ryzyku wystąpienia awarii przemysłowej. Dyrektywa Seveso II posługiwała się następującą kwalifikacją substancji niebezpiecznych: bardzo toksyczne, toksyczne, utleniające, wybuchowe, łatwopalne, wysoce łatwopalne, skrajnie łatwopalne, bardzo toksyczne dla organizmów wodnych, toksyczne dla organizmów wodnych, reagujące gwałtownie w zetknięciu z wodą, wyzwalające gazy toksyczne w zetknięciu z wodą. Z kolei dyrektywa Seveso III wprowadza podział na cztery podstawowe kategorie substancji niebezpiecznych, tj. stwarzających zagrożenie dla zdrowia (ostro toksyczne, posiadające działanie toksyczne na organy docelowe), stwarzających zagrożenie fizyczne (materiały wybuchowe, gazy łatwopalne, aerozole łatwopalne, gazy utleniające, ciecze łatwopalne, substancje i mieszaniny samoreaktywne oraz nadtlenki organiczne, substancje stałe i mieszaniny piroforyczne, substancje stałe i ciekłe utleniające), stwarzających zagrożenie dla środowiska (stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego) oraz stwarzających pozostałe zagrożenia (np. substancje, które w kontakcie z wodą wyzwalają gazy łatwopalne). Zmianie uległ także wykaz substancji, których magazynowanie kwalifikuje zakład do zakładów o zwiększonym bądź dużym ryzyku wystąpienia awarii przemysłowej. W dyrektywie Seveso III wykaz ten obejmuje 14 dodatkowych w porównaniu do Seveso II. Należy zauważyć, iż substancje pokrywające się w obu wykazach mają przyporządkowane takie same wartości progowe. Analizy prowadzone przez przedstawicieli branży chemicznej wskazują, iż w niektórych przypadkach konsekwencją nowych ustaleń może być zmiana kwalifikacji zakładów.
Źródło: Ecomanager, 10/2012
Całość artykułu dostępna w załączonym pliku PDF
