20 listopada 2019 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że regulacja prawna zobowiązująca władze samorządowe do finansowania długów utworzonych przez nie samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej jest niezgodna z Konstytucją RP. Ten niezwykle ważny dla samorządów wyrok otwiera na nowo dyskusję o reformie zasad finansowania ochrony zdrowia w Polsce.

Poziom zadłużenia polskiego sektora ochrony zdrowia pobił w 2019 r. niechlubny rekord - zgodnie z danymi przedstawionymi przez Ministerstwo Zdrowia zobowiązania szpitali wyniosły 14,3 mld zł, czyli o 1,5 mld zł więcej niż w roku poprzednim. Jak się okazuje, kolejne reformy systemu finansowania świadczeń, w tym wprowadzenie tzw. sieci szpitali, nie przyczyniły się do poprawy sytuacji. W tych trudnych okolicznościach szczególnego znaczenia nabrało pytanie, na kim - władzy centralnej czy samorządowej - i w jakim zakresie spoczywa obowiązek finansowania opieki zdrowotnej obywateli.

Problem ten rozstrzygnął Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 20 listopada 2019 r. (sygn. K 4/17), w którym rozpatrzył wniosek Sejmiku Województwa Mazowieckiego o zbadanie zgodności z Konstytucją RP przepisu nakładającego na samorząd województwa obowiązek finansowania z budżetu województwa długów generowanych przez samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej (dalej: „s.p.z.o.z.), dla których to samorząd jest podmiotem tworzącym. W ocenie Trybunału nie da się pogodzić z Konstytucją RP sytuacji, w której działania ustawodawcy i Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej: „NFZ) prowadzą de facto do powstania systemu przerzucającego na samorząd obowiązek finansowania świadczeń zdrowotnych, który to obowiązek ustawowo spoczywa na władzach centralnych - właściwym ministrze oraz NFZ. Ustawodawca ma teraz półtora roku na przeprowadzenie reformy, która dostosuje porządek prawny do wyroku Trybunału. [...]

Pełna treść artykułu jest dostępna w prenumeracie „Wspólnoty”: http://www.wspolnota.org.pl/prenumerata-wspolnoty/strona-glowna/