Prowadzenie hotelu jest nieuchronnie związane z ryzykiem wystąpienia roszczeń ze strony gości hotelowych zarówno z powodu zagubienia rzeczy ruchomych należących do gościa, kradzieży przedmiotów z pokoju hotelowego, jak i uszkodzenia samochodu na parkingu hotelowym lub nieszczęśliwego wypadku, efektem którego będzie uszkodzenie ciała.

Czy ryzyko roszczeń odszkodowawczych można ograniczyć?

Ryzyko ponoszenia odpowiedzialności za wszystkie te szkody można w znacznym stopniu ograniczyć, zawierając umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Jednak standardowe ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zwykle nie uwzględniają specyfiki odpowiedzialności przedsiębiorcy hotelowego, a produkty ubezpieczeniowe adresowane do operatorów hotelowych rzadko pokrywają wszystkie szkody. Uważna lektura ogólnych warunków ubezpieczenia („OWU”) to niezbędne minimum przed zawarciem umowy, lecz dopiero dokładna analiza prawna zapisów OWU pozwoli czasem uniknąć nieprzyjemnego rozczarowania, gdy okaże się, że ubezpieczyciel wyłączył z zakresu ubezpieczenia akurat takie sytuacje, w których szkody zdarzają się najczęściej.

Zasady odpowiedzialności cywilnej operatorów hotelowych

Odpowiedzialność cywilna osób prowadzących hotele i inne podobne zakłady uregulowana jest w kodeksie cywilnym jako odpowiedzialność na zasadzie ryzyka. Oznacza to, że za utratę lub uszkodzenie rzeczy wniesionych przez osobę korzystającą z usług hotelu odpowiada podmiot prowadzący hotel, niezależnie od tego, czy ponosi jakąkolwiek winę za to zdarzenie. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy szkoda powstała wyłącznie z winy gościa lub osoby mu towarzyszącej. Odpowiedzialność prowadzącego hotel za szkody wyrządzone gościom hotelowym jest ograniczona kwotowo przepisami kodeksu cywilnego. Limit ten wynosi na każdego gościa 100-krotną stawkę za 1 dobę wynajętego gościowi pokoju lub apartamentu, ale nie więcej niż 50-krotność tej stawki za jeden przedmiot. Limity te nie obowiązują w przypadku szkód w przedmiotach przyjętych na przechowanie.

Źródło: Poradnik Inwestora Hotelowego 2012
Całość artykułu dostępna w załączonym pliku PDF

Pobierz pełną treść