Płatnik, który czeka z opłaceniem składek do rozstrzygnięcia sprawy przez sąd, naraża się na zapłatę odsetek. Uniknie tego, wykonując decyzję ZUS od razu. Odwołanie nie staje się przez to bezprzedmiotowe.
Od decyzji ZUS wydanej w indywidualnej sprawie pracodawcy przysługuje jako płatnikowi prawo złożenia odwołania do właściwego sądu, czyli sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. Odwołanie wnosi się na piśmie do jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję, w terminie miesiąca od otrzymania decyzji przez płatnika. Możliwe jest również wniesienie odwołania bezpośrednio do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę ZUS, jednak w praktyce jest to rzadkie. Jeśli ZUS uzna odwołanie za słuszne, zmienia lub uchyla decyzję. Ma na to maksymalnie 30 dni od jego otrzymania. W takim wypadku nie nadaje odwołaniu dalszego biegu. Gdy w tym terminie ZUS nie uwzględni odwołania – w całości lub w części, przekazuje sprawę do sądu wraz ze stosownym uzasadnieniem.
Inny tryb zaskarżenia decyzji ZUS wydanej w sprawie indywidualnej obowiązuje tylko w sprawach wymienionych w art. 83 ust. 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (dalej: ustawa o sus). Chodzi o decyzję ZUS przyznającą określone świadczenie w drodze wyjątku lub odmawiającą przyznania takiego świadczenia. Przepis ten, jako stanowiący lex specialis, należy jednak
interpretować w sposób wąski, co potwierdza orzecznictwo Sądu Najwyższego (m.in. wyrok z 18 stycznia 2010 r., II UK 168/09). Tym samym zasadą jest możliwość złożenia odwołania do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych (rejonowego lub okręgowego, w zależności od przedmiotu zaskarżonej decyzji, zgodnie z art. 4778 kodeksu postępowania cywilnego).
Pełna treść artykułu jest dostępna w załączonym PDF.
Źródło: Rzeczpospolita, 14 kwietnia 2016
